لعن و سب امیرالمومنین علیه السلام توسط مغیرة بن شعبه صحابی[مصادر اهل سنت]
لعن وسب امیرالمومنین علیه السلام توسط مغیرة بن شعبه صحابی[مصادر اهل سنت]
یکی از جنایات دلخراش بنی امیه لعن و سب امیرالمومنین علیه السلام بود، که دل هر مسلمانی را به درد می آورد، ما به چند مصدر اشاره میکنیم تا چهره خبیث بنی امیه و اتباعشان و مظلومیت امیرالمومنین علیه السلام بیشتر آشکار شود
ابن خلدون می نویسد:
کان المغیرة بن شعبة أیام امارته على الکوفة کثیرا ما یتعرض لعلى فی مجالسه وخطبه ویترحم على عثمان ویدعو له
مغیرة بن شعبه در زمان حکومتش در کوفه در خطبه‌ها و مجالسش از علی بدگویی می‌کرد و برای عثمان تقاضای مغفرت می نمود
تاریخ ابن خلدون.ج3 ص13.ط دارالفکر
ابن ابی عاصم در السنة می نویسد:
لَمَّا بُویِعَ لِمُعَاوِیَةَ بِالْکُوفَةِ أَقَامَ الْمُغِیرَةُ بْنُ شُعْبَةَ خُطَبَاءَ یَلْعَنُونَ عَلِیًّا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ
وقتی برای معاویه در کوفه بیعت گرفتند ، مغیرة بن شعبه خطیبانی را وادار کرد تا علی را لعنت کنند
السنة.ج2 ص618.ط المکتب الاسلامی
طبرانی می نویسد:
ثُمَّ صَعِدَ الْمُغِیرَةُ بْنُ شُعْبَةَ، فَحَمِدَ اللهَ وَأَثْنَى عَلَیْهِ، ثُمَّ وَقَعَ فِی عَلِیٍّ رَضِیَ اللهُ عَنْهُ
سپس مغیرة بن شعبه بالای منبر رفته و خدا را شکر و ثنا گفت و سپس به علی جسارت کرد
معجم الکبیر.ج3 ص71.ط مکتبة ابن تیمیة
تصحیح روایت توسط هیثمی:
رَوَاهُ الطَّبَرَانِیُّ عَنْ شَیْخِهِ زَکَرِیَّا بْنِ یَحْیَى السَّاجِیِّ، قَالَ الذَّهَبِیُّ: أَحَدُ الْأَثْبَاتِ مَا عَلِمْتُ فِیهِ جَرْحًا أَصْلًا ... وَبَقِیَّةُ رِجَالِهِ رِجَالُ الصَّحِیحِ
این روایت را طبرانی از شیخ خویش زکریا نقل کرده است که ذهبی وی را یکی از ثابت‌قدمان در علم روایت می‌داند و می‌گوید هیچ اشکالی در مورد وی سراغ ندارم ؛ ... سایر راویان این روایت ، راویان صحاح هستند
مجمع الزوائد.ج7 ص247.ط مکتبة القدسی
حاکم نیشابوری می نویسد:
عَنْ زِیَادِ بْنِ عِلَاقَةَ، عَنْ عَمِّهِ، أَنَّ الْمُغِیرَةَ بْنَ شُعْبَةَ سَبَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ ... هَذَا حَدِیثٌ صَحِیحٌ عَلَى شَرْطِ مُسْلِمٍ
از زیاد بن علاقه از عمویش روایت شده است که مغیره بن شعبه علی بن ابی طالب (علیه السلام) را دشنام داد ... این روایت طبق شروط مسلم صحیح است ولی در صحیحین نیامده است
المستدرک علی الصحیحین.ج1 ص541.ط دارالکتب العلمیة
تصحیح روایت توسط ذهبی:علی شرط مسلم
ابوشعیب نسائی می نویسد:
عَن عبد الله بن ظَالِم قَالَ خطب الْمُغیرَة بن شُعْبَة فسب علیا
از عبد الله بن ظالم روایت شده است که مغیره خطبه می‌خواند پس علی (علیه السلام) را دشنام داد
فضائل الصحابة.ص31.ط دارالکتب العلمیة
ابن ابی الحدید معتزلی می نویسد:
عن إسماعیل بن إبراهیم ، قال : کنت أنا وإبراهیم بن یزید جالسین فی الجمعة مما یلی أبواب کندة فخرج المغیرة فخطب ، فحمد الله ، ثم ذکر ما شاء أن یذکر ، ثم وقع فی علی (علیه‌السلام) ، فضرب إبراهیم على فخذی أو رکبتی ، ثم قال : أقبل علی ، فحدثنی فإنا لسنا فی جمعة ، ألا تسمع ما یقول هذا
از اسماعیل بن ابراهیم نقل شده است که گفت : روزی من و ابراهیم بن یزید در نماز جمعه در کنار درکنده نشسته بودیم ؛ مغیره به عنوان سخنران بیرون آمد پس حمد خدا گفته و سخن راند ؛ سپس به علی(علیه‌السلام) جسارت کرد ؛ پس ابراهیم بر زانوی من زده و گفت : رو به من کن و با من سخن بگو ؛ زیرا ما در نماز جمعه نیستیم ؛ آیا نمی‌شنوی او چه می‌گوید ؟
شرح نهج البلاغة.ج13 ص221.ط دارالجیل
محمد دیاب الاتلیدی می نویسد:
ثم قام المغیرة بن شعبة ، وقال کلاماً سبا لعلی وتعظیماً لعثمان
سپس مغیرة بن شعبه ایستاد و سخنی در دشنام به علی (علیه‌السلام) و تعظیم عثمان گفت
اعلام الناس بما وقع للبرامکة مع بنی العباس.ج1 ص28.ط دارالکتب العلمیة
بلاذری در انساب الاشراف می نویسد:
وولى مُعَاوِیَة المغیرة بْن شعبة الکوفة، فأقام بها تسع سنین وهو أحسن رجل سیرة وأشده حبًا للعافیة، غیر أنّه لا یدع ذم علی والوقیعة فیه
معاویه مغیره را والی کوفه کرد ؛ او 9 سال در آنجا بود . سیره او بسیار نیکو بود و به شدت به دنبال آرامش بود ؛ تنها اشکال او این بود که بدگویی از علی (علیه‌السلام) و دشنام به او را رها نمی‌کرد
انساب الاشراف.ج5 ص252.ط دارالفکر
عدم واکنش مغیرة بن شعبه به دشنام به امیرالمومنین علیه السلام
مقدسی در "الاحادیث المختارة" می نویسد:
حَدَّثَنِی رِیَاحُ بْنُ الْحَارِثِ أَنَّ الْمُغِیرَةَ بْنَ شُعْبَةَ کَانَ فِی الْمَسْجِدِ الأَکْبَرِ وَعِنْدَهُ أَهْلُ الْکُوفَةِ عَنْ یَمِینِهِ وَعَنْ یَسَارِهِ فَجَاءَ رَجُلٌ یُدْعَى سَعِیدَ بْنَ زَیْدٍ فَحَیَّاهُ الْمُغِیرَةُ وَأَجْلَسَهُ عِنْدَ رِجْلَیْهِ عَلَى السَّرِیرِ فَجَاءَ رَجُلٌ مِنْ أَهْلِ الْکُوفَةِ فَاسْتَقْبَلَ الْمُغِیرَةَ فَسَبَّ وَسَبَّ قَالَ مَنْ یَسُبُّ هَذَا یَا مُغِیرَةُ قَالَ یَسُبُّ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ قَالَ یَا مُغِیرَ بْنُ شُعْبَ ثَلاثًا أَلا أَسْمَعُ أَصْحَابَ رَسُولُ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یُسَبُّونَ عِنْدَکَ لَا تُنْکِرُ وَلا تُغَیِّرُ ... إِسْنَاده صَحِیح
ریاح بن حارث به من خبر داد که مغیره بن شعبه روزی در مسجد بزرگ بود و مردم کوفه در چپ و راست وی بودند ؛ پس شخصی به نام سعید بن زید وارد شد ؛ وی سعید را در کنار خودش بر روی تخت نشاند ؛ پس مردی از اهل کوفه وارد شده رو به مغیره کرد و شخصی را دشنام داد . سعید پرسید : ای مغیره ! این شخص چه کسی را دشنام می‌دهد ؟ پاسخ داد : علی بن ابی طالب. گفت : ای مغیره بن شعبه - وسه بار نام وی را تکرار کرد – می بینم که اصحاب رسول خدا (صلى الله علیه وآله) را در نزد تو دشنام می دهند و تو نه اشکالی می‌گیری و نه ناراحت می‌شوی سند این روایت صحیح است
الاحادیث المختارة.ج3 ص282.ط دار خضر للطباعة والنشر والتوزیع
محمد بن جریر طبری در تاریخ خود می نویسد:
أن مُعَاوِیَة بن أَبِی سُفْیَانَ لما ولی الْمُغِیرَة بن شُعْبَةَ الْکُوفَة فِی جمادى سنة إحدى وأربعین دعاه، فَحَمِدَ اللَّهَ وَأَثْنَى عَلَیْهِ ثُمَّ قَالَ: أَمَّا بَعْدُ فإن لذی الحلم قبل الْیَوْم مَا تقرع العصا، وَقَدْ قَالَ المتلمس: لذی الحلم قبل الْیَوْم مَا تقرع العصا ... وما علم الإنسان إلا لیعلماوَقَدْ یجزی عنک الحکیم بغیر التعلیم، وَقَدْ أردت إیصاءک بأشیاء کثیرة، فأنا تارکها اعتمادا عَلَى بصرک بِمَا یرضینی ویسعد سلطانی، ویصلح بِهِ رعیتی، ولست تارکا إیصاءک بخصلة: لا تتحم عن شتم علی وذمه، والترحم عَلَى عُثْمَانَ والاستغفار لَهُ، والعیب عَلَى أَصْحَاب علی، والإقصاء لَهُمْ، وترک الاستماع مِنْهُمْ
معاویه ، وقتی که در سال 41 هـ مغیرة بن شعبه را والی کوفه قرار داد به وی دستور داد و گفت : یک مطلب را فراموش مکن و بر آن پافشاری کن و آن فحش و ناسزاگویی به علی (علیه السلام) است و در مقابل از عثمان به عظمت یاد کن و همیشه برای وی طلب آمرزش نما و از یاران علی (علیه السلام) بدگویی کن و آنان را تبعید نما و به سخنانشان گوش نکن
تاریخ طبری.ج5 ص253.ط دارالمعارف
فاروق