استدلال امیرالمومنین علیه السلام به حدیث غدیر [مصادر شیعه]
استدلال امیرالمومنین علیه السلام به حدیث غدیر [مصادر شیعه]
یکی از تحدی هایی که جماعت وهابی از شیعیان حیدر صفدر سلام الله علیه کرده اند، استدلال امیرالمومنین علیه السلام به حدیث غدیر است. نکته جالب تحدی این بود که وهابی می گفت شیعیان حتی در کتب خود نمی توانند این ادعای ما را به اثبات برسانند، در این مطلب به یک روایت صحیح السند از کتاب شریف "کافی" اکتفا می کنیم
ثقة الاسلام کلینی رضوان الله علیه می نویسد:
عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِیسَى عَنْ إِبْرَاهِیمَ بْنِ عُمَرَ الْیَمَانِیِّ عَنْ سُلَیْمِ بْنِ قَیْسٍ الْهِلَالِیِّ قَالَ سَمِعْتُ سَلْمَانَ الْفَارِسِیَّ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ یَقُولُ لَمَّا قُبِضَ رَسُولُ اللَّهِ ص وَ صَنَعَ النَّاسُ مَا صَنَعُوا وَ خَاصَمَ أَبُو بَکْرٍ وَ عُمَرُ وَ أَبُو عُبَیْدَةَ بْنُ الْجَرَّاحِ الْأَنْصَارَ فَخَصَمُوهُمْ بِحُجَّةِ عَلِیٍّ ع قَالُوا یَا مَعْشَرَ الْأَنْصَارِ قُرَیْشٌ أَحَقُّ بِالْأَمْرِ مِنْکُمْ لِأَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص مِنْ قُرَیْشٍ وَ الْمُهَاجِرِینَ مِنْهُمْ إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى بَدَأَ بِهِمْ فِی کِتَابِهِ وَ فَضَّلَهُمْ وَ قَدْ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص- الْأَئِمَّةُ مِنْ قُرَیْشٍ قَالَ سَلْمَانُ رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُ فَأَتَیْتُ عَلِیّاً ع وَ هُوَ یُغَسِّلُ رَسُولَ اللَّهِ ص فَأَخْبَرْتُهُ بِمَا صَنَعَ النَّاسُ وَ قُلْتُ إِنَّ أَبَا بَکْرٍ السَّاعَةَ عَلَى مِنْبَرِ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ اللَّهِ مَا یَرْضَى أَنْ یُبَایِعُوهُ بِیَدٍ وَاحِدَةٍ إِنَّهُمْ لَیُبَایِعُونَهُ بِیَدَیْهِ جَمِیعاً بِیَمِینِهِ وَ شِمَالِهِ فَقَالَ لِی یَا سَلْمَانُ هَلْ تَدْرِی مَنْ أَوَّلُ مَنْ بَایَعَهُ عَلَى مِنْبَرِ رَسُولِ اللَّهِ ص قُلْتُ لَا أَدْرِی إِلَّا أَنِّی رَأَیْتُ فِی ظُلَّةِ بَنِی سَاعِدَةَ حِینَ خَصَمَتِ الْأَنْصَارُ وَ کَانَ أَوَّلَ مَنْ بَایَعَهُ بَشِیرُ بْنُ سَعْدٍ وَ أَبُو عُبَیْدَةَ بْنُ الْجَرَّاحِ ثُمَّ عُمَرُ ثُمَّ سَالِمٌ قَالَ لَسْتُ أَسْأَلُکَ عَنْ هَذَا وَ لَکِنْ تَدْرِی أَوَّلَ مَنْ بَایَعَهُ حِینَ صَعِدَ عَلَى مِنْبَرِ رَسُولِ اللَّهِ ص قُلْتُ لَا وَ لَکِنِّی رَأَیْتُ شَیْخاً کَبِیراً مُتَوَکِّئاً عَلَى عَصَاهُ بَیْنَ عَیْنَیْهِ سَجَّادَةٌ شَدِیدُ التَّشْمِیرِ صَعِدَ إِلَیْهِ أَوَّلَ مَنْ صَعِدَ وَ هُوَ یَبْکِی وَ یَقُولُ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَمْ یُمِتْنِی مِنَ الدُّنْیَا حَتَّى رَأَیْتُکَ فِی هَذَا الْمَکَانِ ابْسُطْ یَدَکَ فَبَسَطَ یَدَهُ فَبَایَعَهُ ثُمَّ نَزَلَ فَخَرَجَ مِنَ الْمَسْجِدِ فَقَالَ عَلِیٌّ ع هَلْ تَدْرِی مَنْ هُوَ قُلْتُ لَا وَ لَقَدْ سَاءَتْنِی مَقَالَتُهُ کَأَنَّهُ شَامِتٌ بِمَوْتِ النَّبِیِّ ص فَقَالَ ذَاکَ إِبْلِیسُ لَعَنَهُ اللَّهُ أَخْبَرَنِی رَسُولُ اللَّهِ ص أَنَّ إِبْلِیسَ وَ رُؤَسَاءَ أَصْحَابِهِ شَهِدُوا نَصْبَ رَسُولِ اللَّهِ ص إِیَّایَ لِلنَّاسِ بِغَدِیرِ خُمٍّ بِأَمْرِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَأَخْبَرَهُمْ أَنِّی أَوْلَى بِهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَمَرَهُمْ أَنْ یُبَلِّغَ الشَّاهِدُ الْغَائِبَ فَأَقْبَلَ إِلَى إِبْلِیسَ أَبَالِسَتُهُ وَ مَرَدَةُ أَصْحَابِهِ فَقَالُوا إِنَّ هَذِهِ أُمَّةٌ مَرْحُومَةٌ وَ مَعْصُومَةٌ وَ مَا لَکَ وَ لَا لَنَا عَلَیْهِمْ سَبِیلٌ قَدْ أُعْلِمُوا إِمَامَهُمْ وَ مَفْزَعَهُمْ بَعْدَ نَبِیِّهِمْ فَانْطَلَقَ إِبْلِیسُ لَعَنَهُ اللَّهُ کَئِیباً حَزِیناً وَ أَخْبَرَنِی رَسُولُ اللَّهِ ص أَنَّهُ لَوْ قُبِضَ أَنَّ النَّاسَ یُبَایِعُونَ أَبَا بَکْرٍ فِی ظُلَّةِ بَنِی سَاعِدَةَ بَعْدَ مَا یَخْتَصِمُونَ ثُمَّ یَأْتُونَ الْمَسْجِدَ فَیَکُونُ أَوَّلَ مَنْ یُبَایِعُهُ عَلَى مِنْبَرِی إِبْلِیسُ لَعَنَهُ اللَّهُ فِی صُورَةِ رَجُلٍ شَیْخٍ مُشَمِّرٍ یَقُولُ کَذَا وَ کَذَا ثُمَّ یَخْرُجُ فَیَجْمَعُ شَیَاطِینَهُ وَ أَبَالِسَتَهُ فَیَنْخُرُ وَ یَکْسَعُ «1» وَ یَقُولُ کَلَّا زَعَمْتُمْ أَنْ لَیْسَ لِی عَلَیْهِمْ سَبِیلٌ فَکَیْفَ رَأَیْتُمْ مَا صَنَعْتُ بِهِمْ حَتَّى تَرَکُوا أَمْرَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَ طَاعَتَهُ وَ مَا أَمَرَهُمْ بِهِ رَسُولُ اللَّهِ ص
سلیم بن قیس هلالی می گوید: از سلمان فارسی شنیدم که می گفت: هنگامی که رسول خدا(ص) دیده از جهان فرو بست، و مردم کردند آن چه کردند، و ابوبکر و عمر و ابوعبیده جراح با انصار ستیزه کردند، و آن ها را به دلیل خویشی، که دلیل علی علیه السلام بود محکوم نمودند، گفتند: ای گروه انصار! قریش به امر امامت از شما سزاوارترند، زیرا رسول خدا(ص) از قریش بود و مهاجران از قریش بودند و خداوند در قرآن خود با آن ها آغاز نموده و آن ها را برتری بخشیده است، و رسول خدا(ص) فرموده است: امامان از قریش باشند. سلمان گفت: من به نزد علی علیه السلام که مشغول غسل دادن رسول خدا(ص) بود رفتم و او را از جریان آگاه کردم و گفتم: اینک ابوبکر بر منبر پیامبر(ص) جای گرفته است و به خدا سوگند، خشنود نیست که مردم با یک دست او بیعت کنند، و مردم با هر دو دست چپ و راست با او بیعت می کنند، علی علیه السلام فرمود: ای سلمان هیچ می دانی که نخستین کسی که بر منبر پیامبر(ص) با او بیعت کرد چه کسی بود؟ عرض کردم: نمی دانم، جز این که من دیدم که در زیر سایه بان بنی ساعده، هنگام مجادله انصار نخستین کسی که با او بیعت کرد بشیر بن سعد و ابوعبیده جراح بود و سپس عمر و بعد از او سالم. امیرالمومنین علیه السلام فرمود: من درباره این ها از تو نپرسیدم، ولی می دانی اول کسی که چون بر منبر پیامبر(ص) بالا رفت با او بیعت کرد که بود؟ عرض کردم: نه، ولی پیری کهنسال را دیدم که بر عصای خویش تکیه زده بود و میان دو دیده اش اثر سجده زیادی بود، و او نخستین کسی بود که از پله منبر بالا می رفت و می گریست و می گفت: ستایش خدایی را که مرا از دنیا نبرد، تا تو را در این جایگاه ببینم، دستت را باز کن، ابوبکر دستش را باز کرد و پیرمرد با او بیعت نمود و سپس از منبر پایین آمد و از مسجد بیرون رفت. امیرالمومنین علیه السلام فرمود: دانستی او که بود؟ گفتم: نه، ولی از کلامش بدم آمد، گویی از مرگ پیامبر(ص) خوشحالی می کرد. امام علیه السلام فرمود: اون شیطان لعنة الله علیه بود، پیامبر(ص) به من خبر داد که شیطان و سران اصحابش نگران بودند که پیامبر(ص) در روز غدیر خم مرا به امر خداوند عز وجل، به امامت و خلافت بر مردم و برای مردم منصوب کرد، و به آن ها خبر داد که من نسبت به آن ها از خود آن ها سزاوارترم، و به آن ها فرمود: تا حاضران به غائبان برسانند و همه سران و شیطانهای ابلیس گرد او آمدند و گفتند: همانا این امت، مرحومه و معصومه است و نه تو و نه ما را بر آن ها راهی نیست، همانا پیشوا و پناهگاه خود را پس از پیغمبرشان دانستند. در این هنگام بود که شیطان لعنة الله علیه افسرده و غمگین از آن محضر دور شد، و پیامبر(ص) به من خبر داد که چون از این جهان رخت بربندد، مردم پس از مخامصه با یکدیگر در سیف بنی ساعده با ابوبکر بیعت کنند، و از آن جا به مسجد روند و نخستین کسی که بالای منبر من با ابوبکر بیعت کند شیطان است، که به چهره پیرمردی عبادت کوش به آن جا بیاید و چنین و چنان بگوید، سپس از آن جا بیرون رود و شیاطین و پیروان خود را گرد آورد، و باد در بینی کند و به جست و خیز پردازد و به آن ها می گوید: هرگز، شما گمان بردید که مرا به ایشان راهی نیست، اکنون دیدید من با آن ها چه کردم تا سرانجام دستور و فرمانبری خدای عز وجل و اوامر پیامبر(ص) را وا نهادند
الکافی.ج8 ص182.ط منشورات الفجر
بررسی سند روایت
علی بن ابراهیم
قال النجاشی: " علی بن إبراهیم بن هاشم أبو الحسن القمی، ثقة فی الحدیث ، ثبت، معتمد، صحیح المذهب
معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة.ج12 ص212.ط موسسة الامام الخوئی الاسلامیة
ابراهیم بن هاشم
أقول: لا ینبغی الشک فی وثاقة إبراهیم بن هاشم
معجم الرجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة.ج1 ص289.ط موسسة الامام الخوئی الاسلامیة
حماد بن عیسی
وکان ثقة فی حدیثه، صدوقا
معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة.ج7 ص236.ط موسسة الامام الخوئی الاسلامیة
ابراهیم بن عمر الیمانی
قال النجاشی: " إبراهیم بن عمر الیمانی الصنعانی شیخ من أصحابنا ثقة
معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة.ج1 ص240.ط موسسة الامام الخوئی الاسلامیة
سلیم بن قیس الهلالی
قال النجاشی فی زمرة من ذکره من سلفنا الصالح
معجم الرجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة.ج9 ص226.ط موسسة الامام الخوئی الاسلامیة
سلمان الفارسی
من أصحاب رسول الله صلى الله علیه وآله ، ومن أصفیاء أصحاب أمیر المؤمنین علیه السلام
معجم رجال الحدیث و تفصیل طبقات الرواة.ج9 ص194.ط موسسة الامام الخوئی الاسلامیة
بنابراین
سند روایت کاملا صحیح و روات آن از بزرگان امامیه هستند
