مدافع امامت

ابن کثیر دمشقی و مشروعیت توسل[مصادر اهل سنت]

ابن کثیر دمشقی در عقائد سلفی مذهب و از شاگردان ابن تیمیه است، در حالی که در بیشتر مسائل پیرو استاد خویش است، ولی در برخی موارد مجبور به اعتراف حقیقت نیز شده، وی در تفسیر سوره64 سوره مائده به صراحت مینویسد که خداوند در این آیه گناهکاران را راهنمائی فرموده که اگر گناهی کردند، نزد پیامبر(ص) بیایند و آن حضرت را شفیع خود قرار دهند

وقوله (ولو أنهم إذا ظلموا أنفسهم) الآیه یرشد تعالى العصاه والمذنبین إذا وقع منهم الخطأ والعصیان أن یأتوا إلى الرسول صلى الله علیه وسلم فیستغفروا الله عنده ویسألوه أن یغفر لهم فإنهم إذا فعلوا ذلک تاب الله علیهم ورحمهم وغفر لهم ولهذا قال (لوجدوا الله توابا رحیما) وقد ذکر جماعه منهم الشیخ أبو منصور الصباغ. فی کتابه الشامل الحکایه المشهوره عن العتبی قال کنت جالسا عند قبر النبی(ص) فجاء أعرابی فقال السلام علیک یا رسول الله سمعت الله یقول  ولو أنهم إذ ظلموا أنفسهم جاؤک فاستغفروا الله واستغفر لهم الرسول لوجدوا الله توابا رحیما ( وقد جئتک مستغفرا لذنبی مستشفعا بک إلى ربی ثم أنشأ یقول

یا خیر من دفنت بالقاع أعظمه          فطاب من طیبهن القاع والأکم

نفسی الفداء لقبر أنت ساکنه             فیه العفاف وفیه الجود والکرم

ثم انصرف الأعرابی فغلبتنی عینی فرأیت النبی صلى الله علیه وآله وسلم فی النوم فقال یا عتبی إلحق الأعرابی فبشره أن الله قد غفر له

خداوند فرموده است: «اگر آن‌ها که به خود ظلم کرده‌اند» خداوند در این سرکشان و گناهکاران را راهنمایی کرده است که اگر خطا و گناهی از آن‌ها سرزد، نزد رسول خدا(ص)بیایند، در کنار آن حضرت از خداوند طلب استغفار کنند و از پیامبر نیز بخواهند که او را ببخشد. اگر آن‌ها این کار را انجام دادند، خداوند توبه آن‌ها را می‌پذیرد، به آن‌ها رحم می‌کند و آن‌ها را می‌بخشد، به همین خاطر خداوند فرموده است که در این صورت «خداوند را توبه پذیر و مهربان خواهند یافت».

جماعتی از علما از جمله ابو منصور صباغ در کتاب شامل خود حکایت مشهوری را از عتبی نقل کرده است که من در کنار قبر رسول(ص) نشسته بودم که یک اعرابی آمد و گفت: سلام بر تو ای رسول خدا ! از خداوند شنیده‌ام که فرمود: و اگر آنها هنگامى که به خود ستم کردند، پیش تو مى‌آمدند و از خدا آمرزش مى‌خواستند و پیامبر [نیز] براى آنان طلب آمرزش مى‌کرد، قطعا خدا را توبه‌پذیر و مهربان مى‌یافتند

و من پیش تو آمده‌ام و از گناهانم طلب بخشش می‌کنم، تو را شفیع خودم پیش خدا قرار داده‌ام. سپس این شعر را خواند :

ای بهترین کسی که استخوان هایش در زمین هموار دفن گشته

و از بوی خوش آن دشت و دمن خوشبو شده است.

جانم فدای قبری که تو در آن آرمیده ای، که عفاف جود و کرم در آن است

سپس اعرابی بازگشت. در این لحظه خواب بر چشمان من غلبه کرد، پیامبر(ص) را در خواب دیدم که فرمود: ای عتبی ! خودت را به اعرابی برسان و بگو که خداوند گناه تو را بخشید

تفسیر القرآن العظیم.ص503.ط دار ابن حزم

به نظر آقایون وهابی و سلفی ابن کثیر(شاگرد ابن تیمیه) هم کافر و مشرک و محدور الدم بوده است؟

یا بحث توسل بهانه خوبی است برای تکفیر و سر بریدن مسلمانان؟