مدافع امامت

ابو منصور اسفرائینی (از علمای بزرگ اهل سنت) : به اجماع اهل سنت علی بن ابی طالب در تمامی جنگ ها بر حق بوده است[مصادر اهل سنت]

یکی از مسائلی که در تاریخ اسلام بسیار به آن پرداخته شده و بسیاری از علمای مخالفین شیعه سعی در مخفی نگاه داشتن آن کرده اند و سکوت و یا انکار را در مورد آن ترجیح داده اند، جنگ هایی است که در زمان امیر المومنین علیه السلام بین ایشان و برخی از افراد سرشناس صحابه (صحابی در نزد اهل سنت) به وقوع پیوست. نکته ی مهم آن است که خود علمای اهل سنت بر خلاف آن که عوامشان را از تکلم در مورد این جنگ ها باز می دارند و یا سعی می کنند دو طرف را مجتهد و صاحب اجر و پاداش معرفی کنند (!!!) به این حقیقت مسلم اعتراف کرده اند که اجماع اهل سنت آن است که در تمامی این جنگ ها حق با امیر المومنین علیهعلیه السلام بوده است

ابو منصور اسفرائینی از جمله ی علمای مشهور و بزرگ اهل سنت می باشد که در چند قسمت از کتاب " الفرق بین الفرق وبیان الفرقة الناجیة " به این مطلب اشاره می کند:

وَقَالَ أهل السّنة وَالْجَمَاعَة بتصویب على وَأَتْبَاعه یَوْم الْجمل

الفرق بین الفرق وبیان الفرقة الناجیة،ص110 ط مکتبة ابن سینا

و اهل سنت و جماعت قائل به بر حق و صواب بودن علی و پیروانش در جنگ جمل هستند

همچنین این عالم نامدار اهل سنت در باب " فی بیان الأصول التی أجمع علیها أهل السنة " که در این باب مطالب اجماعی و قطعی و ثابت از نظر اهل سنت را بیان کرده می نویسد:

وَقَالُوا بتصویب على فِی حروبه بِالْبَصْرَةِ وبصفین وبنهروان

الفرق بین الفرق وبیان الفرقة الناجیة،ص302 ط مکتبة ابن سینا

و اهل سنت قائل به این هستند که علی در جنگ هایش در بصره { جنگ جمل } و صفین و نهروان بر حق و صواب بوده است

وَقَالُوا فِی صفّین إِن الصَّوَاب کَانَ مَعَ على رضى الله عَنهُ وَأَن مُعَاوِیَة وَأَصْحَابه بغوا عَلَیْهِ بِتَأْوِیل أخطئوا فِیهِ وَلم یکفروا بخطئهم

الفرق بین الفرق وبیان الفرقة الناجیة،ص302 ط مکتبة ابن سینا

و اهل سنت قائل به این هستند که در صفین علی رضی الله عنه بر حق و صواب بود و معاویه و اصحابش با تاویل خطا مرتکب بغی و ستم شدند اما با خطایشان کافر نشدند

وَقَالُوا بمروق أهل النهروان عَن الدّین لَان النبى صلى الله عَلَیْهِ وَسلم سماهم مارقین

الفرق بین الفرق وبیان الفرقة الناجیة،ص302 ط مکتبة ابن سینا

و اهل سنت قائل به این هستند که اهل نهروان از دین خارج شدند چرا که پیامبر (ص) آنان را مارقین نامید

البته ابو منصور اسفرائینی سعی می کند تا به نوعی از خبط و خطای عائشة و طلحه و زبیر در این جنگ ها بکاهد (و حتی عائشة را واسطه ی صلح و اصلاح معرفی میکند !!!) ولی با این وجود بر این مطلب که حق مطلقا با امیر المومنین علیه الصلاة والسلام بوده تصریح می کند

با این وجود ثابت می گردد که طبق اجماع اهل سنت، مخالفین و دشمنان امیر المومنین (ع) در جنگ های جمل و صفین و نهروان بر طریق باطل بوده اند و البته طبق عقیده ی اهل سنت وضع بسیار وخیمی دارند چرا که طبق عقیده ی مخالفین شیعه خروج بر حاکم (ولو حاکم فاسق و ظالم) گناهی بزرگ و عملی حرام می باشد و کسی که بر حاکم خروج کند و از بیعتش خارج گردد با مرگ جاهلی از دنیا می رود و در قیامت نیز حجتی در برابر خداوند ندارد

حَدَّثَنَا مُسَدَّدٌ، حَدَّثَنَا عَبْدُ الوَارِثِ، عَنِ الجَعْدِ، عَنْ أَبِی رَجَاءٍ، عَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ، عَنِ النَّبِیِّ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ، قَالَ: مَنْ کَرِهَ مِنْ أَمِیرِهِ شَیْئًا فَلْیَصْبِرْ، فَإِنَّهُ مَنْ خَرَجَ مِنَ السُّلْطَانِ شِبْرًا مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً

صحیح البخاری،ج9،ص47،ح7053 ط دار طوق النجاة

ابن عباس می‌گوید: رسول خدا صلی الله علیه وسلم فرمود: کسی که از حاکمش آزرده شده باشد، باید صبر کند. به درستی‌که هر کس از سلطانش به اندازه یک وجب دور شود، به مرگ جاهلی از دنیا رفته است

حَدَّثَنَا عُبَیْدُ اللهِ بْنُ مُعَاذٍ الْعَنْبَرِیُّ، حَدَّثَنَا أَبِی، حَدَّثَنَا عَاصِمٌ وَهُوَ ابْنُ مُحَمَّدِ بْنِ زَیْدٍ، عَنْ زَیْدِ بْنِ مُحَمَّدٍ، عَنْ نَافِعٍ، قَالَ: جَاءَ عَبْدُ اللهِ بْنُ عُمَرَ إِلَى عَبْدِ اللهِ بْنِ مُطِیعٍ حِینَ کَانَ مِنْ أَمْرِ الْحَرَّةِ مَا کَانَ، زَمَنَ یَزِیدَ بْنِ مُعَاوِیَةَ، فَقَالَ: اطْرَحُوا لِأَبِی عَبْدِ الرَّحْمَنِ وِسَادَةً، فَقَالَ: إِنِّی لَمْ آتِکَ لِأَجْلِسَ، أَتَیْتُکَ لِأُحَدِّثَکَ حَدِیثًا سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُهُ: سَمِعْتُ رَسُولَ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَیْهِ وَسَلَّمَ یَقُولُ: «مَنْ خَلَعَ یَدًا مِنْ طَاعَةٍ، لَقِیَ اللهَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ لَا حُجَّةَ لَهُ، وَمَنْ مَاتَ وَلَیْسَ فِی عُنُقِهِ بَیْعَةٌ، مَاتَ مِیتَةً جَاهِلِیَّةً

صحیح مسلم،ج3،ص1478،ح1851 ط دار إحیاء التراث العربی

عبد الله بن عمر به سوی عبد الله بن مطیع آمد؛ همان زمانی که واقعه حره در زمان یزید اتفاق افتاد. عبد الله بن مطیع گفت: برای ابو عبد الرحمن بالش بگذارید تا تکیه بگذارید. ابن عمر گفت: من نیامده ام تا بنشینم؛ آمده ام تا این که سخنی را که از رسول خدا صلی الله علیه وسلم شنیدم بیان کنم. حضرت فرمود: کسی که دست از اطاعت حاکمی بردارد، روز قیامت بدون حجت و دستاویز خداوند را ملاقات می کند و کسی که بدون بیعت بمیرد همانند مرگ جاهلیت مرده است