پاداشی بی نظیر برای زائران قبر مطهر امام رضا علیه السلام [مصادر شیعه]

پاداشی بی نظیر برای زائران قبر مطهر امام رضا علیه السلام [مصادر شیعه]

حرم مطهر امام علی بن موسی الرضا علیه السلام محل زیارت بسیاری از مردم جهان اعم از شیعه و غیر شیعه است، در این مطلب یک روایت نورانی از امام صادق علیه السلام در فضل زیارت امام رضا علیه السلام به نمایش می گذاریم

شیخ صدوق رضوان الله علیه با سند صحیح از حمزة بن حمران می نویسد:

حدثنا الحسین بن إبراهیم بن ناتانه ( رحمه الله ) ، قال : حدثنا علی بن إبراهیم ، عن أبیه ، عن محمد بن أبی عمیر ، عن حمزة بن حمران ، قال : قال أبو عبد الله ( علیه السلام ) : یقتل حفدتی بأرض خراسان فی مدینة یقال لها طوس ، من زاره إلیها عارفا بحقه أخذته بیدی یوم القیامة وأدخلته الجنة ، وإن کان من أهل الکبائر .قلت : جعلت فداک ، وما عرفان حقه ؟ قال : یعلم أنه إمام مفترض الطاعة ،غریب شهید ، من زاره عارفا بحقه أعطاه الله عز وجل أجر سبعین شهیدا ممن استشهد بین یدی رسول الله ( صلى الله علیه وآله ) على حقیقة

حمزة بن حمران می گوید: امام صادق علیه السلام فرمود: نوه من در زمین خراسان در شهری به نام طوس کشته می شود، هر کس او را در آن شهر زیارت کند، در حالی که عارف به حق او باشد (حق او را بشناسد)، در روز قیامت او را با دست خود گرفته و داخل بهشت می گردانم، گر چه از صاحبان گناهان کبیره باشد. عرض کردم: قربانت کردم! شناخت حق او چیست؟ فرمود: بداند که او امام، اطاعتش واجب، غریب و شهید است. هر کس او را در حالی زیارت کند که از حق او آگاه باشد خداوند پاداش هفتاد شهید را به او عطا می کند، از آن شهیدانی که در مقابل رسول خدا(ص) از روی حقیقت کشته شدند

امالی.ص96.ط موسسة الاعلمی للمطبوعات

من لا یحضره الفقیه.ج2 ص365.ط موسسة الاعلمی للمطبوعات

اعتبار سند روایت نزد علمای امامیه

علامه محمد تقی مجلسی (والد صاحب بحار) رضوان الله علیه در دو کتاب خود می نویسد:

و روی حمزة بن حمران فی الصحیح

روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه.ج9 ص336.ط موسسة دار الکتاب الاسلامی

و به أسانید متکثرة از صحیح و حسنه کالصحیحه بسیار منقولست از ابن أبی عمیر از حمزة بن حمران که نزد این شکسته صحیح الحدیثست به تتبّع

لوامع صاحبقرانی المشتهر بشرح الفقیه.ج8 ص555.ط انتشارات دار التفسیر

آیت الله شیخ هادی النجفی نیز چنین می نویسد:

الروایة معتبرة الإسناد

موسوعة احادیث اهل البیت(ع).ج7 ص145.ط دار احیاء التراث العربی